"ჩემი მოტივაცია უბრალოდ ის იყო, რომ ის 100 გრამი სისხლიც კი, რაც ჩემს სისხლძარღვებში ჩქეფს შეიძლება ვინმესთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი აღმოჩნდეს. სისხლი უანგაროდ უკვე ორჯერ გავიღე. მახსოვს, პირველ დონაციაზე ძალიან ვნერვიულობდი. ვფიქრობდი პირველი დონაციაა, არ ვიცი რა როგორ ხდება, მაგრამ როდესაც ჩემს გვერდით რიგში ბევრად გამხდარი გოგონები, ნაცნობები და ახლო მეგობრები დავინახე, ვიფიქრე აქ უკან დახევა უკვე არ შეიძლება - მეთქი. როდესაც უკვე ანალიზის ჩაბარებისა და ანკეტის შევსების ეტაპზე გადავედი, მივხვდი,რომ ძალიან არ მინდოდა ექიმებს რაიმე ელემენტარულის გამო ჩემთვის უარი ეთქვათ, მაგრამ საბედნიეროდ ყველა ეტაპი წარმატებით გავიარე. ვისაც არ გაუღია სისხლი, მინდა, ვურჩიო, რომ აუცილებლად, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც სცადონ. ეს მათ სულიერ კმაყოფილების გრძნობას დაუტოვებს და ამის შემდეგ, დარწმუნებული ვარ, რომ ერთ დონაციას აღარ დასჯერდებიან. ყველაფერთან ერთად, სისხლის დონაცია ორგანიზმისთვისაც კარგია, რადგან ამით ჩვენს სხეულს ჰემოპოეზის გაძლიერების სტიმულაციას ვაძლევთ."